De fraaie winnaar van de publieksprijs op het IFFR is een subtiel, oprecht èn onthutsend portret van de 12-jarige Dalva in een rommelige Waalse jeugdopvang. De kijker is niet meteen duidelijk waarom ze zich volledig als volwassen vrouw gedraagt. Dalva beprijpt niet waarom ze is zo bruut bij haar enorm ‘liefhebbende’ vader is weggehaald. Dat kinderen van hun ouders een ander soort liefde horen te krijgen, kan ze niet beamen. Indrukwekkend vult de jonge Zelda Samson haar rol van Dalva in. Leren alsnog kind te worden, daaraan hebben zowel Dalva als haar begeleiders een hele kluif.